Ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες το προγραμματικό και πολιτικό συνέδριο της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης», με το οποίο ο λεγόμενος κεντροαριστερός χώρος θα έδινε το νέο του στίγμα , θα χάραζε τις κατευθυντήριες γραμμές για μια προοδευτική διακυβέρνηση και θα κατέθετε τις προτάσεις του για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Το συνέδριο αυτό, βεβαίως, όπως ήταν αναμενόμενο, προβλήθηκε υπέρ το δέον από γνωστά δημοσιογραφικά κέντρα τα οποία στήριξαν και συνεχίζουν να στηρίζουν το συγκεκριμένο χώρο. « Ε, ναι, λοιπόν, επιστρέψαμε» , πανηγύρισε η κα Γεννηματά στο κλείσιμο των εργασιών. Αξίζει, λοιπόν, να δούμε ποιοι επανέρχονται και με ποιο στόχο.
Αν κάποιος καθίσει και καταγράψει τους συμμετέχοντες στη σύναξη του ΣΕΦ, όσο καλοπροαίρετος και να είναι , μάλλον, θα κουνήσει με σκεπτικισμό το κεφάλι του. Ας ξεκινήσουμε με τους δύο πρώην πρωθυπουργούς , τους κ.κ. Σημίτη και Παπανδρέου. Η πρωθυπουργία του πρώτου συνδέεται με τη φούσκα του χρηματιστηρίου, με την καταστροφική πρόσδεση της χώρας στη ζώνη του ευρώ, με τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 (το νέο εθνικό όραμα που χρέωσε την Ελλάδα ακόμη περισσότερο) και βέβαια με μίζες και σκάνδαλα που όμοια τους δεν έχει ξαναγνωρίσει η μεταπολιτευτική περίοδος. Ο δεύτερος , αφού εξαπάτησε τον ελληνικό λαό με το «λεφτά υπάρχουν», άνοιξε συνειδητά τον ολέθριο δρόμο των μνημονίων και της εξάρτησης της χώρας από το ΔΝΤ. Προκλητικός και κυνικός δήλωνε ότι « απόψε χάσαμε μέρος της κυριαρχίας μας» και ότι «στο μέλλον θα είναι επιτυχία, αν υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια». Ακολουθεί ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός οικονομικών, ο κ. Βενιζέλος. Υπήρξε ο καλύτερος συνεργάτης του κ. Σαμαρά, ο θερμότερος υποστηρικτής των μνημονίων, ο άνθρωπος που υπηρέτησε τις πιο σκληρές νεοφιλευλεύθερες πολιτικές που οδήγησαν στην ισοπέδωση της κοινωνίας και στην υποδούλωση της χώρας , ο αμετανόητος πολιτικός που κουνούσε το δάχτυλο στην κοινωνία που δεν έχει βγει από τα χείλη του ούτε μια λέξη αυτοκριτικής. Αλλά και η τωρινή πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, η κ. Γεννηματά, η οποία , υποτίθεται, ότι εκπροσωπεί το ιστορικό ΠΑΣΟΚ, ούτε μία φορά δε διαφοροποιήθηκε από τις δεξιές πολιτικές, αλλά τις υπηρέτησε με συνέπεια από διάφορες κυβερνητικές θέσεις. Τέλος έπεται μια πλειάδα στελεχών, μεσαίων και ανώτερων, τα οποία κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής τους θητείας φέρθηκαν αλαζονικά, προκάλεσαν, εξαπάτησαν και περιφρόνησαν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, τον ελληνικό λαό.
Μόνο σαν ανέκδοτο, επομένως , ακούγεται ότι οι παραπάνω , που συνέβαλαν καθοριστικά στην κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα, εμφανίζονται σαν σωτήρες και εκπρόσωποι του νέου και του διαφορετικού. Αυτό που τους ενώνει είναι η δίψα για την εξουσία, την οποία έχασαν μετά από πολλά χρόνια και φαίνεται ότι δεν μπορούν μακριά της. Η πολιτική της κυβέρνησης τους νεκρανάστησε και η δημοσκοπική πτώση του ΣΥΡΙΖΑ τους έφερε κοντά . Η συγκόλληση είναι, όμως, προσωρινή, όχι μόνο γιατί υπάρχουν διαφορές σοβαρότερες από εκείνες του τρόπου και του χρόνου εκλογής του νέου αρχηγού, αλλά και γιατί οι προσωπικές και αρχηγικές φιλοδοξίες είναι πολλές και απουσιάζει η προσωπικότητα εκείνη που θα μπορούσε να συνενώσει τάσεις, ρεύματα , ομάδες και άτομα και να επιβληθεί. Επομένως αργά ή γρήγορα τα μπαλώματα θα ανοίξουν.
Η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ , της λογικής και της νοοτροπίας που εκπροσωπεί να επανέλθει στο προσκήνιο και να επηρεάσει τις εξελίξεις είναι παλιά. Θυμόμαστε την τύχη που είχε η ΕΛΙΑ , η κίνηση των 58 και άλλες απόπειρες συνένωσης του κεντροαριστερού χώρου. Το σύνθημα του συνεδρίου «μπροστά για την Ελλάδα» θυμίζει παλαιότερα λαϊκίστικες κορώνες του κινήματος που δεν πείθουν πια. Θεωρώ, επίσης, ότι το νέο λογότυπο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής πρότασης του χώρου: ανθρωπάκια ομοιόμορφα, αγέλαστα, ακούνητα, άψυχα, δίχως χαρά, χωρίς προσωπικότητα. Ανθρωπάκια των μνημονίων. Ακόμη μια μεταμόρφωση του ΠΑΣΟΚ με τη μάσκα της ΔΗ.ΣΥ , μάλλον , θα έχει την κατάληξη των προηγούμενων και θα πέσει στο κενό. Εξάλλου η ιαχή « Παπανδρέου, Παπανδρέου» που ακούστηκε στο ΣΕΦ είναι χαρακτηριστική του νέου και του οράματος που έχει για τη χώρα.
*Εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
Αν κάποιος καθίσει και καταγράψει τους συμμετέχοντες στη σύναξη του ΣΕΦ, όσο καλοπροαίρετος και να είναι , μάλλον, θα κουνήσει με σκεπτικισμό το κεφάλι του. Ας ξεκινήσουμε με τους δύο πρώην πρωθυπουργούς , τους κ.κ. Σημίτη και Παπανδρέου. Η πρωθυπουργία του πρώτου συνδέεται με τη φούσκα του χρηματιστηρίου, με την καταστροφική πρόσδεση της χώρας στη ζώνη του ευρώ, με τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 (το νέο εθνικό όραμα που χρέωσε την Ελλάδα ακόμη περισσότερο) και βέβαια με μίζες και σκάνδαλα που όμοια τους δεν έχει ξαναγνωρίσει η μεταπολιτευτική περίοδος. Ο δεύτερος , αφού εξαπάτησε τον ελληνικό λαό με το «λεφτά υπάρχουν», άνοιξε συνειδητά τον ολέθριο δρόμο των μνημονίων και της εξάρτησης της χώρας από το ΔΝΤ. Προκλητικός και κυνικός δήλωνε ότι « απόψε χάσαμε μέρος της κυριαρχίας μας» και ότι «στο μέλλον θα είναι επιτυχία, αν υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια». Ακολουθεί ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός οικονομικών, ο κ. Βενιζέλος. Υπήρξε ο καλύτερος συνεργάτης του κ. Σαμαρά, ο θερμότερος υποστηρικτής των μνημονίων, ο άνθρωπος που υπηρέτησε τις πιο σκληρές νεοφιλευλεύθερες πολιτικές που οδήγησαν στην ισοπέδωση της κοινωνίας και στην υποδούλωση της χώρας , ο αμετανόητος πολιτικός που κουνούσε το δάχτυλο στην κοινωνία που δεν έχει βγει από τα χείλη του ούτε μια λέξη αυτοκριτικής. Αλλά και η τωρινή πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, η κ. Γεννηματά, η οποία , υποτίθεται, ότι εκπροσωπεί το ιστορικό ΠΑΣΟΚ, ούτε μία φορά δε διαφοροποιήθηκε από τις δεξιές πολιτικές, αλλά τις υπηρέτησε με συνέπεια από διάφορες κυβερνητικές θέσεις. Τέλος έπεται μια πλειάδα στελεχών, μεσαίων και ανώτερων, τα οποία κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής τους θητείας φέρθηκαν αλαζονικά, προκάλεσαν, εξαπάτησαν και περιφρόνησαν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, τον ελληνικό λαό.
Μόνο σαν ανέκδοτο, επομένως , ακούγεται ότι οι παραπάνω , που συνέβαλαν καθοριστικά στην κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα, εμφανίζονται σαν σωτήρες και εκπρόσωποι του νέου και του διαφορετικού. Αυτό που τους ενώνει είναι η δίψα για την εξουσία, την οποία έχασαν μετά από πολλά χρόνια και φαίνεται ότι δεν μπορούν μακριά της. Η πολιτική της κυβέρνησης τους νεκρανάστησε και η δημοσκοπική πτώση του ΣΥΡΙΖΑ τους έφερε κοντά . Η συγκόλληση είναι, όμως, προσωρινή, όχι μόνο γιατί υπάρχουν διαφορές σοβαρότερες από εκείνες του τρόπου και του χρόνου εκλογής του νέου αρχηγού, αλλά και γιατί οι προσωπικές και αρχηγικές φιλοδοξίες είναι πολλές και απουσιάζει η προσωπικότητα εκείνη που θα μπορούσε να συνενώσει τάσεις, ρεύματα , ομάδες και άτομα και να επιβληθεί. Επομένως αργά ή γρήγορα τα μπαλώματα θα ανοίξουν.
Η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ , της λογικής και της νοοτροπίας που εκπροσωπεί να επανέλθει στο προσκήνιο και να επηρεάσει τις εξελίξεις είναι παλιά. Θυμόμαστε την τύχη που είχε η ΕΛΙΑ , η κίνηση των 58 και άλλες απόπειρες συνένωσης του κεντροαριστερού χώρου. Το σύνθημα του συνεδρίου «μπροστά για την Ελλάδα» θυμίζει παλαιότερα λαϊκίστικες κορώνες του κινήματος που δεν πείθουν πια. Θεωρώ, επίσης, ότι το νέο λογότυπο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής πρότασης του χώρου: ανθρωπάκια ομοιόμορφα, αγέλαστα, ακούνητα, άψυχα, δίχως χαρά, χωρίς προσωπικότητα. Ανθρωπάκια των μνημονίων. Ακόμη μια μεταμόρφωση του ΠΑΣΟΚ με τη μάσκα της ΔΗ.ΣΥ , μάλλον , θα έχει την κατάληξη των προηγούμενων και θα πέσει στο κενό. Εξάλλου η ιαχή « Παπανδρέου, Παπανδρέου» που ακούστηκε στο ΣΕΦ είναι χαρακτηριστική του νέου και του οράματος που έχει για τη χώρα.
*Εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου