Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Gucci, Ευρώ και Έλληνες

Ο Maurizio Gucci, ο βασικός κληρονόμος της γνωστής μάρκας ειδών πολυτελείας Gucci, βρέθηκε το 1995 δολοφονημένος στο γραφείο του. Η πρώην σύζυγός του Patrizia Reggiani ομολόγησε ότι εκείνη έδωσε την εντολή στους δολοφόνους του με σκοπό να κληρονομήσει μέρος της περιουσίας του.
Όταν ρωτήθηκε στο δικαστήριο γιατί έφτασε σ’ αυτήν την πράξη, η απάντησή της άφησε άφωνους τους παρευρισκόμενους: «Το έκανα γιατί προτιμώ να είμαι όλη την ημέρα μέσα σε μια Ρολς Ρόϊς κλαίγοντας παρά να είμαι ευτυχισμένη πάνω σε ένα ποδήλατο».
Η ομολογία της θυμίζει την πλειοψηφία των Ελλήνων (ακόμη και των άφραγκων και άνεργων), που προτιμούν να κλαίνε και να οδύρονται για την ακρίβεια και την ανεργία που τους έφερε το ευρώ αλλά παράλληλα να νιώθουν υπερήφανοι που ανήκουν στη ζώνη του ευρώ με την ελπίδα, παίζοντας σωστά το χαρτί τους (όπως στο χρηματιστήριο ή πάμε στοίχημα, παίξε- κέρδισε) να γυρίσει ο τροχός- και να αποκτήσουν κάποτε κι εκείνοι πολλά-πολλά ευρώ, πόρσε, Gucci και πολλές γκόμενες.
(Σύμφωνα με το νόμο των πιθανοτήτων, αν ο πληθυσμός της Ελλάδος παραμείνει για τα επόμενα έντεκα εκατομμύρια χρόνια σταθερά στα έντεκα εκατομμύρια, όπως λέμε στην οικονομία CETERIS PARIBUS, το 70% των ελλήηνων θα γίνουν κάποτε εκατομμυριούχοι)
Καθ΄ψς φαίνεται,το σύνθημα ψωμί-ελιά και Ευρώ πάει να υποκαταστήσει εκείνο το παλιό ψωμί-ελιά και Κώτσο Βασιλιά.
Επειδή όμως οι περισσότεροι νέοι μας, όπως τους καταντήσαμε, υπερκαταναλωτικούς και νάρκισσους, πιστεύουν ότι εκείνοι είναι οι μάγκες που, δίχως δουλειά και μάθηση, θα τα καταφέρουν να ξεχωρίσουν και να τα οικονομήσουν, προβλέπω πως ακόμα και μετά από δεκαετίες ανεργίας και ύφεσης θα εξακολουθούν να προτιμούν το ευρώ.
«Μήτηρ πάντων η συνήθεια» έλεγε ο Πίνδαρος (και η βλακεία θα πρόσθετε ο Καραγκιόζης) που γνώριζε άριστα την ψυχή του Ελληνα.
Αλήθεια, που να βρίσκεται τώρα ο ποδοσφαιριστής, του οποίου ο πατέρας πίστευε πως «αν ο Γκέκας είναι ποδήλατο ο γιός μου είναι πόρσε»;
Θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον έρωτα του Ελληνα προς το ευρώ; Η απάντησή μου είναι: «μέσα στη γενική-συλλογική παράνοια που μας διακατέχει τα τελευταία χρόνια, εγώ δεν θα μπορούσα να αποτελώ εξαίρεση. Ενας από εσάς είμαι κι εγώ».
Αλέξανδρος Πιστοφίδης
http://seisaxthia.wordpress.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου